Grupy:
Rada Duszpasterska.
Członkowie z urzędu:
1. ks. Konrad Piłat proboszcz
2. ks. dr Emil Szurma przedstawiciel Księży wikariuszy
3. Stanisław Ćwikła opiekun kaplicy w Pożogu
4. Bolesław Rodzoś przedstawiciel Orkiestry
5. Jerzy Wnuk kancelista (Sekretarz Rady)
6. Urszula Nowak przedstawiciel kółek różańcowych
7. Wacława Mąkosa przedstawiciel Legionu Maryi
8. Barbara Stefanek - Nowacka przedstawiciel TODK Fara Końskowolska
Członkowie z wyboru:
9. Danuta Furtak Chrząchów
10. Halina Kęsik Chrząchów
11. Małgorzata Ciotucha Witowice
12. Hanna Przygodzka Witowice
13. Małgorzata Szpyra Końskowola
14. Joanna Matraszek Stara Wieś (Zastępca Przewodniczącego)
15. Krzysztof Pajurek Końskowola
16. Monika Kopińska Chrząchówek
17. Marta Wnuk Rudy
18. Zofia Drzazga Wronów - przedstawiciel Przyjaciół Oblubieńca
19. Agnieszka Kuta Wola Osińska
20. Krzysztof Pajurek - Końskowola
Członkowie mianowani:
21. Lucjan Kurowski Końskowola
22. Danuta Skowronek Wola Osińska
23. Grzegorz Pilarski
24. Grzegorz Jerzyna Sielce
Jednym z podstawowych celów Towarzystwa jest jak najszybsza renowacja zabytkowych zespołów kościołów: Znalezienia Krzyża Św. oraz Św. Anny. Naszym zamiarem jest również badanie źródeł historycznych dotyczących Końskowoli oraz promocja poczynionych odkryć. Niezwykłe zabytki – nie tylko sakralne – chcemy udostępnić zwiedzającym: w planach jest jak najszybsze utworzenie muzeum regionalnego.
Władze Stowarzyszenia:
P. Barbara Stefanek-Nowacka - Prezes Zarządu
Ks. Konrad Piłat - Wiceprezes Zarządu
Członkowie Honorowi TODK "Fara Końskowolska"dr Adam Soćko, Dyrektor Naukowy Muzeum Narodowego w Poznaniu.
Ks. dr Tadeusz Pajurek, kapelan Ojca Świętego, kanonik gremialny Kapituły Lubelskiej, Prezes Centrum Św. Jana Pawłóa II w Lublinie..
Ojciec Mieczysław Polak, klasztor OO. Paulinów na Jasnej Górze.
Adres siedziby:
ul. Kurowska 2
24-130 Końskowola
tel: (081) 889 2000
Akcja Katolicka.
Akcja Katolicka jest publicznym stowarzyszeniem wiernych, którzy w zorganizowany sposób współpracują z hierarchią kościelną w realizacji ogólnego celu apostolskiego Kościoła. Jej celem jest pogłębianie formacji chrześcijańskiej, przenikanie wartościami ewangelicznymi życia społecznego, kształcenie działaczy katolickich i przygotowanie ich do aktywnego udziału w życiu publicznym. Akcja Katolicka została powołana do istnienia przez papieża Piusa X, który w encyklice „II fermo proposito” z 1905 r. nakreślił jej teologiczne i organizacyjne podstawy. Już od 1903 r. papież ten określał mianem „Akcja Katolicka” każdą apostolską działalność katolików świeckich.
Akcja Katolicka w Polsce rozpoczęła swą działalność 24 listopada 1930 r. kiedy to kard. Hlond erygował Naczelny Instytut Akcji Katolickiej (NIAK) z siedzibą w Poznaniu. Patronem w Polsce obrano św. Wojciecha, zaś główna uroczystość patronalna została wyznaczona na święto Chrystusa Króla.
W chwili wybuchu wojny w 1939 r. do Akcji Katolickiej należało 750 tyś. osób. Po wojnie reaktywowanie dzieła było niemożliwe z powodów politycznych. Dopiero Prymas Polski, dekretem z 2 maja 1996 r., powołał Akcję Katolicką w Polsce z siedzibą w Warszawie. Krajowym Asystentem Akcji Katolickiej został wybrany bp Piotr Jarecki. Szybki rozwój Stowarzyszenia doprowadził do powołania władz Krajowego Instytutu Akcji Katolickiej, będącego forum współpracy instytutów diecezjalnych.
Celem Akcji Katolickiej jest pogłębienie formacji chrześcijańskiej jej członków oraz współpraca świeckich z hierarchią w realizowaniu misji Kościoła. Pogłębienie życia religijnego ma przygotować członków Akcji do odważnego i kompetentnego występowania na „areopagach" świata, do przenikania wartościami ewangelicznymi życia społecznego, zajmowania zgodnego z nauczaniem Kościoła stanowiska w sprawach publicznych, zwłaszcza tam, gdzie zagrożona jest wiara i moralność chrześcijańska. Ważnym zadaniem Akcji jest także kształcenie działaczy społecznych, gospodarczych, kulturalnych i politycznych.Zgodnie z charyzmatem Stowarzyszenia terenem jego działalności jest parafia, diecezja, Kościół lokalny. Członkowie Akcji Katolickiej we współpracy z hierarchią włączają się aktywnie w liczne dzieła ewangelizacyjne. Akcja uaktywnia licznych świeckich w budowaniu Kościoła Chrystusowego i realizacji jego misji apostolskiej, wskutek czego mogą oni „czynić obecnym i aktywnym Kościół w takichmiejscach i takich okolicznościach, gdzie jedynie przy ich pomocy stać się on może solą ziemi".
prezes p. Jerzy Wnuk
Koła Żywego Różańca
"Żywy Różaniec" jest zorganizowaną wspólnotą osób, które modlą się codziennie na różańcu. Organizacja ta odpowiada kształtowi samej modlitwy różańcowej, która polega na rozważaniu 20 tajemnic z życia Jezusa i Maryi przy jednoczesnym odmawianiu przy każdej tajemnicy jednego "Ojcze nasz" 10 "Zdrowaś Maryjo" i jednego "Chwała Ojcu".Każda "Róża Różańcowa" składa się z 20 osób, a każda z nich odmawia codziennie przynajmniej jedną tajemnicę różańca. Koniecznie jednak tę, która zostaje powierzona do rozważania i odmawiania raz w miesiącu, przy "zmianie tajemnic". Tak więc, gdy poszczególni członkowie "Żywej Róży" odmawiają dziennie jedną tajemnicę, to w całej Róży rozważany jest cały różaniec, czyli wszystkie części i tajemnice. Bardzo istotne jest również to, że wszyscy członkowie Róży modlą się w tej samej intencji, która jest również zmieniana co miesiąc.
zelator p. Urszula Nowak
opiekun ks. Proboszcz
Orkiestra
Muzykowanie w parafii Końskowola sięga już pierwszej połowy XVII wieku, bowiem już w 1635 roku ks. Stanisław Lisowicz założył tu kapelę, czyli orkiestrę (jak pisał ks.S. Kamiński Parafia Końskowola. w „Wiadomościach Diecezjalnych Lubelskich" rok 1925 s. 285-286) cyt. orkiestrę zwaną muzyką kościelną. Zadaniem jej było w czasie nabożeństwa przygrywać na różnych instrumentach muzycznych, oprócz przyjętych organów. Założyciel hojne zapisał fundusze na muzyków kościelnych. Naturalnie nie sam proboszcz łożył koszt, lecz możni kolatorowie, właściciele Końskowoli: Lubomirscy — bezpośredni następcy Tenczńskich, a po Lubomirskich Sieniawscy, a wreszcie po nich Czartoryscy.
Niestety, różnorodne kataklizmy dziejowe przerwały działalność tej kapeli na długie lata; została reaktywowana dopiero w roku 1836 przez ówczesnego proboszcza ks.Kazimierza Biescha. Okres Jego działalności przypada w latach, gdy Polska znajdowała się pod zaborami.
Ksiądz kanonik był nie tylko kapłanem, ale jak wspomina gazeta „Ruch muzyczny" z 1857 r. był świetnym muzykiem, pedagogiem i gorącym patriotą. Sam wybierał młodych chłopców i dziewczęta i uczył ich muzyki, a później sprowadził Jana Krzyżanowskiego z Siedlec, byłego kapelmistrza niegdyś 3-ciego pułku ułanów Wojska Polskiego, ażeby dalej uczył gry na instrumentach.
W latach 1838 - 1844 dyrygentem kapeli był Antoni Fabiański, były muzyk „zgromadzenia muzykalnego" w Lublinie. Jego pomocnikiem był Karol Piotrowski, syn Jana, organisty kolegiaty lubelskiej.Po Fabiańskim, dyrygentem był jeszcze nauczyciel z Czech - Falvaser a po nim Wiekierski, który pracował z kapelą aż do śmierci jej założyciela. Wielu ówczesnych kompozytorów dedykowało kapeli swoje utwory, np. Józef Elsner, kompozytor i pedagog, nauczyciel Fryderyka Chopina będąc we wrześniu 1844 roku w Puławach, napisał tamże hymn „Ojcze wieków" dla ks. Bischa i jego kapeli. Ofiarował mu też swoją Mszę d-moll op. 87, której prawykonanie odbyło się 22 listopada 1844 roku w św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej podczas sumy w kościele OO. Franciszkanów warszawskich. Po śmierci ks. Biescha i po odejściu Wiekierskiego rolę kapelmajstra przejął miejscowy muzyk Maciej Goławski, były uczeń ks. Biescha i Antoniego Mullera w Lublinie, późniejszy organista kolegiaty w Zamościu. W drugiej połowie XIX wieku kapela końskowolska była znanym i liczącym się zespołem wokalno-instrumentalnym w Polsce, o którym z uznaniem wyrażała się ówczesna prasa. Na początku lat 30 - tych XX wieku muzykę kościelną prowadził samouk Pan Andrzej Zdziechowski zmarły w 1954 roku. Z listy prowadzenia muzyki kościelnej w Końskowoli wynika, że skład czynny wynosił 19 muzyków i 6 - ciu uczniów, w tym 2-ch drugi rok nauki i 4-ch pierwszy rok nauki. W składzie czynnym było 7-miu muzyków z Opoki.
W okresie Il-giej wojny światowej orkiestra zawiesiła działalność. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, już pod koniec 1945 roku Franciszek Rodzoś a za jego przykładem bracia Stanisław i Bolesław oraz koledzy: Rodzoś Roman, Łopatek Kazimierz s. Jana i Sułek Henryk rozpoczęli naukę gry na instrumentach dętych. Na początku u Franciszka Sykuta (zwanego Markiem) a od lat 50-tych u Jana Sadurskiego. W latach 80-tych ubiegłego wieku znów orkiestra w Końskowoli przeżywała kryzys i chcąc ratować tradycję muzykowania w naszej parafii, orkiestranci z Opoki założyli w 1986 roku Orkiestrę Dętą przy Ochotniczej Straży Pożarnej w Opoce. Z Opoki grało wówczas 16-tu muzyków, a więc stanowili trzon orkiestry. Zmienił się tylko szyld, muzykanci pozostali ci sami, ale uratowano tradycję. Orkiestra zaczęła znowu pokazywać się publicznie uczestnicząc w wielu świętach państwowych, kościelnych, ludowych oraz biorąc udział w konkursach orkiestr dętych. W kwietniu 1991 roku zmarł nieodżałowany kapelmistrz Jan Sadurski, który wykształcił kilka pokoleń muzyków, zarówno w Końskowoli jak i w Opoce. W maju 1991 roku kapelmistrzem został Edward Jabłoński z Lublina, a po jego rezygnacji od października 1992 roku funkcję tą objął Krzysztof Dąbrowski, były członek orkiestry wojskowej w Dęblinie. Po rezygnacji p. Dąbrowskiego od jesieni 1997 r do końca 2000 roku obowiązki kapelmistrza pełnił jego kolega z orkiestry wojskowej Roman Karpiński zaś po tym okresie orkiestra pracowała bez dyrygenta. Odpowiedzialność za sprawy organizacyjne wziął na siebie Marian Sykut - członek orkiestry. Popularność orkiestry nie słabła, jednak władze naszej gminy postawiły sobie za cel znalezienie i zatrudnienie profesjonalnej osoby, która by wzięła na siebie dyrygenturę orkiestry jak również zajęłaby się szkoleniem młodzieży. W wyniku zaangażowania wójta gminy i członków orkiestry, jesienią 2005 roku pracę z orkiestrą podjął Marian Stankiewicz, kapelmistrz z 30-letnim doświadczeniem, absolwent Wydziału Kompozycji i Dyrygentury Akademii Muzycznej w Warszawie. Jego zapał i profesjonalizm sprawiły, że po roku jego pracy mamy w swoich szeregach wiele młodych ludzi, a brzmienie orkiestry jest jeszcze ładniejsze. W składzie mamy również grono seniorów, grających w naszej orkiestrze najdłużej, a którym należą się chyba największe słowa uznania są to:
Rodzik Aleksander - ur. w 1926 r.
Kuna Tadeusz - ur. w 1931 r.
Bisek Marian - ur. w 1933 r.
Rodzoś Bolesław - ur. w 1934 r.
Sułek Zenon - ur. w 1935 r.
próby odbywają się w każdy piątek o godz. 18.00
kapelmistrz i dyrygent P. Krzysztof Dąbrowski
kapelan ks. Proboszcz
Róże Różańcowe rodziców modlących się w inetncji swoich dzieci
Dlaczego warto modlić się za swoje dzieci na Różańcu
Każdy rodzic pragnie, aby jego dziecko było szczęśliwe, skończyło dobrą szkołę, czasem dobre studia, miało dobry zawód, wspaniałą rodzinę, czy też wypełniało inne powołanie. Każdy rodzic pragnie..., ale czy sam jest w stanie zapewnić to swoim „skarbom”? Szukamy znajomości u osób, które mogą jak najwięcej „załatwić”! A jest Ktoś, kto może wszystko! Na dodatek pomaga za darmo! On może wszystko, bo jest Wszechmogący! Ta osoba to Bóg.
Sami nie poradzimy sobie z trudnymi faktami, z wszechobecnymi zagrożeniami jakie czyhają na nasze dzieci takimi jak: alkohol, papierosy, kradzieże, zawiść, rozboje, narkotyki, powszechnie dostępna magia i okultyzm, sekty, destrukcja z Internetu, pornografia, skutki aborcji i wiele innych. To smutna rzeczywistość, która istnieje, czy nam się to podoba czy nie. Także żadne pieniądze nie zapewnią dziecku bezpieczeństwa. To potwierdza praktyka. Dodatkowo bardzo często to właśnie my sami – rodzice - z różnych przyczyn stajemy się dla dziecka problemem. Z powodu naszych błędów, braku wiedzy, zaniedbań, grzechów nasze własne dzieci mogą doświadczać zła. Co zatem trzeba zrobić, aby tą Bożą pomoc uzyskać? W 2001 roku grupa rodziców, w trakcie rekolekcji, na których uświadomiono im te zagadnienia, podjęła modlitwę w intencji swoich dzieci. Podjęta modlitwa została oparta na formule Żywego Różańca, gdzie powstają grupy (róże – wg. tradycyjnego nazewnictwa) składające się z 20 osób, z których każda odmawia w intencji swoichdzieci codziennie jedną dziesiątkę różańca, rozważając przy tym jedną z tajemnic różańcowych. Grupa stanowi pewnego rodzaju małą wspólnotę modlitwy, w tej wspólnocie poszczególne intencje staja się wspólne. W ten sposób codziennie za każde z dzieci objętych tą modlitwa odmówiony jest cały różaniec. Każda z osób odmawiając swoją dziesiątkę różańca rozważa sobie przypisana tajemnicę różańcową. Następnie, poczynając od pierwszego dnia miesiąca zmieniamy tajemnicę wg. porządku w jakim są ułożone w różańcu. I tak osoba która, odmawiała I radosną przechodzi do II radosnej, w następnym miesiącu do III itd., po radosnych tajemnicach odmawiamy tajemnice światła, potem bolesne a następnie chwalebne po czym od nowa radosne itd. Gdy po jakimś czasie zaczęły pojawiać się konkretne owoce tej modlitwy, coraz więcej osób chciało przystąpić do takiej modlitwy. Obecnie w całej Polsce (i w świecie) powstają takie róże, a rodzice włączają się do tej modlitwy. W taki sposób modli się już tysiące rodziców – możesz i Ty!
Strona internetowa : www.rozaniecrodzicow.pl
animator p. Aleksandra Próchniak
opiekun Ksiądz Proboszcz
Legion Maryi
Legion Maryi został założony przez Pana Franka Duffa - irlandczyka - urzędnika ministerstwa finansów w Irlandii. Frank Duff 7 września 1921 powołał do istnienia w Dublinie Stowarzyszenie Legionu Maryi. Duchowym celem Stowarzyszenia jest upodabnianie się do Maryi, aby pełniej uwielbiać Boga i skuteczniej przekazywać Go światu. Obowiązkiem Stowarzyszenia jest ścisła współpraca z duchowieństwem Kościoła w głoszeniu Dobrej Nowiny.W formacji Stowarzyszenia kładzie się mocny nacisk na rozwój życia modlitwy członków, gorliwe życie sakramentalne i kult Matki Bożej. Najkrócej określa się duchowość legionistów jako: modlitwa i działanie. Legion zrzesza kobiety i mężczyzn w różnym wieku. Znane są także młodzieżowe Legiony Maryi. Sama nazwa "LEGION" sugeruje stałą obecność, gotowość do walki ze złem i stałą dyspozycyjność w głoszeniu z Maryją Dobrej Nowiny światu. Legioniści oprócz codziennych środków uświęcania, jakimi są modlitwa i częsta Eucharystia i jedna część różańca, zobowiązują się do odprawienia raz w roku rekolekcji, wzięcia udziału w pielgrzymce, odprawiania w każdym miesiącu dnia skupienia. Apostolski wymiar duchowości legionistów obejmuje opiekę nad chorymi, starcami, troskę o estetyczny wygląd kościołów i kaplic. Spotkania odbywają sie w każdy poniedziałek o godz. 16.00
animator p. Wacława Mąkosa
opiekun Ks. dr Emil Szurma
Akademia Młodzieżowa
Jest to wspólnota formacyjno- ewangelizacyjna skupiająca młodzież szkół podstawowych (od 6 klasy SP) i średnich (po maturzystów). Powstała ona przy Fundacji Szczęśliwe Dzieciństwo w Lublinie z inicjatywy p. Wacława Czakona. Młodzi ludzie odwołując się do triady wartości: BÓG- HONOR- OJCZYZNA starają się ideały skautingu łączyć z żywą pobożnością maryjną i formacją o charakterze mistagogicznym. Poznając prawdy wiary, wsłuchując się w Słowo Boże i trwając na modlitwie za wychowanie przyszłych pokoleń odpowiedzialnych Polaków stają się krzewicielami sztuki, którą wykorzystują w dziele ewangelizacji. Dokonuje się to poprzez teatr i media, a wszystko w odniesieniu do idei, którą żył św. Stanisław Kostka, patron Akademii Młodzieżowej: Czynić wszystko na większą chwałę Boga. Spotkania wspólnoty odbywają się w piątki o godz. 16.00 w sali na starym wikariacie.
instruktorzy: p. Kinga Ozga
p. Piotr Sałęga
duszpaterz: ks. dr Emil Szurma
Termin łaciński ministrare oznacza "służyć, pomagać". Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ministrant wskazuje szczególnie na służbę we Mszy św. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy św. i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Od kiedy istnieją ministranci? Odpowiedź na to pytanie jest właściwie bardzo prosta: od kiedy w ogóle istnieje nabożeństwo. W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni -pokolenie Lewiego. W powstającym Kościele apostołowie potrzebowali kogoś do posługiwania wiernych. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami. Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, wszystko co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty.
Nasza służba polega na tym, aby przybliżyć ludziom ważność służenia. Możemy być bliżej Chrystusa, służyć Jemu i nosić określone przedmioty, przygotowywać dary ofiarne , dzwonić dzwonkami i co najważniejsze czytać Słowo Chrystusowe. Dla nas bycie w LSO jest bardzo wielką radością, bo przez swoją służbę ukazujemy, że każde nabożeństwo jest nie tylko sprawą kapłana lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych. Spotkania ministrantów w każdą sobotę o godz. 10.00
opiekun ks. Tomasz Nowaczek
Przyjaciele Oblubieńca
Wspólnota Przyjaciele Oblubieńca wpisuje się w nurt nowych wspólnot w Kościele katolickim, które wyrosły z doświadczenia Odnowy Charyzmatycznej. Wspólnota narodziła się w 2010 roku dzięki spotkaniu i współpracy Wspólnoty Charyzmatycznej z Ożarowa Mazowieckiego oraz ks. Krzysztofa Kralki SAC – Dyrektora Pallotyńskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji.
Wspólnota gromadzi katolików wszystkich stanów – świeckich żyjących w małżeństwach lub samotnie, kleryków, braci i siostry konsekrowanych oraz księży – w jedną rzeczywistość, będącą obrazem Ludu Bożego w jego jedności i różnorodności powołań. Jej członkowie mają wspólne pragnienie rozkochiwania ludzi w Jezusie Chrystusie. Osoby należące do Wspólnoty tworzą duchowe i formalne przymierze katolików, którzy pragną odpowiedzieć na nakaz misyjny Jezusa Chrystusa (por. Mk 16, 15-20; Mt 28, 18-20) oraz na wezwanie Kościoła do podjęcia dzieła Nowej Ewangelizacji (por. RM 2-3, 5)
Charyzmatem naszej Wspólnoty jest formowanie chrześcijan do dojrzałej wiary i aktywnego zaangażowania w ewangelizację. Pragniemy rozwijać się żyjąc Ewangelią Jezusa Chrystusa i stawać się przyjaciółmi Oblubieńca. Naszym pragnieniem jest rozkochiwanie Kościoła – Oblubienicy Chrystusa – w Jezusie – Jedynym Oblubieńcu Kościoła. Uczymy się tego od św. Jana Chrzciciela, przyjaciela Oblubieńca
opiekun Ks. Tomasz Nowaczek
Szkolne Koło Caritas
W pracy wychowawczej szkoły ważną rolę mogą spełniać Szkolne Koła "Caritas" ściśle współpracujące z organizacją "Caritas". Ich fundament działania opiera się na autentycznym zaangażowaniu młodzieży na rzecz potrzebujących, na wzajemnym zaufaniu, współodpowiedzialności i pracy zespołowej. Głównym celem jest uwrażliwianie młodych ludzi na drugiego człowieka, na jego potrzeby, na krzywdę i cierpienie innych. Zadania Koła wynikają z przykazania miłości - najważniejszej wartości w życiu człowieka bez względu na rasę, wyznanie, czy narodowość. Przedmiotem tej miłości są najsłabsi, którzy sami sobie pomóc nie mogą i nie potrafią. Bezinteresowna pomoc wypływająca z serca ma wielką moc - daje radość wszystkim, którzy znajdą się w jej zasięgu: dzieciom, wychowawcom i tym najmniejszym, najsłabszym, czekającym na otwartą, pomocną dłoń. Działalność Koła określa regulamin i plan pracy na dany rok szkolny. Regulamin zawiera główne cele, zadania, określa prawa i obowiązki członków oraz strukturę i organizację samego Koła. W planie rocznym zawarte są konkretne zadania do realizacji, które nie są przez nikogo narzucane, lecz stanowią propozycje samej młodzieży i opiekuna wytypowanego przez dyrektora szkoły. Obszarem działania Szkolnego Koła "Caritas" staje się:
- szkoła, a w niej np. chory kolega, koleżanka, która nie jest akceptowana w swoim zespole klasowym lub dzieci z młodszych klas,
- środowisko lokalne, a w nim samotny, chory człowiek, czekający na spotkanie, na uśmiech, na konkretną pracę, np.: zrobienie zakupów, posprzątanie mieszkania, ogródka,
- parafia, a w niej ścisła współpraca z Zespołami Charytatywnymi w podejmowaniu dzieł Miłosierdzia, czynny udział w życiu Kościoła.
Ważnym elementem działalności Koła jest współpraca z innymi organizacjami działającymi w szkole, w parafii i w środowisku lokalnym. Szkolne Koła "Caritas" poprzez różne formy działania mogą łączyć społeczność szkolną z lokalną, nauczycieli, młodzież, dzieci i ich rodziców, łączyć wszystkich ludzi o otwartych sercach, gotowych pospieszyć z pomocą potrzebującym. Tworzy się wtedy wspólne działanie ku dobru, łańcuch ludzkich serc, w którym każde ogniwo jest potrzebne i ważne.
opiekun Ks. Piotr Mendel
Grupa modlitewna w inetncji Kapłanów
Papież Benedykt XVI ogłosił 19 czerwca specjalnego Rok Kapłaństwa. Okazją do tego jest 150. rocznica urodzin św. Jana Marii Vianneya, słynnego proboszcza z Ars we Francji, którego nazywano "Mozartem konfesjonału". Święty Jan Maria Vianney, który już jest patronem proboszczów, ogłoszony został w czasie tego specjalnego roku również patronem wszystkich księży. Jest ich w tej chwili na świecie ponad 408 tysięcy. Proboszcz z Ars pozostanie dla nich wzorem niedoścignionym, szacuje się bowiem, że w czasie 40 lat swej posługi wyspowiadał milion osób. Benedykt XVI otworzy obchody roku kapłańskiego 19 czerwca, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, a zamknie dwanaście miesięcy później, podczas światowego zlotu kapłanów na Placu św. Piotra. Proboszczu z Ars Janie Mario Vianneyu - prawdziwy wzorze pasterza w służbie owczarni Chrystusa – módl się za zystkim kapłanami kościoła katolickiego. Polecamy pamięci modlitewnej wszystkich kapłanów nam posługujących i zmarłych kapłanów.
W każdy czwartek od godz. 16.00 w kościele Parafialnym jest wystawiony Najświętszy Sakrament gdzie modlimy się o świętość dla kapłanów i o nowe powołania kapłańskie i zakonne.