TRIDUUM  ODPUSTOWE KU CZCI ŚW ANNY

 22.07 czwartek

DZIEŃ EUCHARYSTII

• Godz.  7.00     Msza Św.
• Godz. 15.00 – 18.00 wystawienie Najświętszego Sakramentu
• Godz. 18.00   Msza Św.

23.07 piątek 

DZIEŃ ZMARŁYCH

• Godz.   7.00   Msza Św.
• Godz.   15.00 Różaniec wspominkowy 
• Godz.   16.00  Msza Św. za zmarłych poleconych modlitwie wspominkowej

24.07 sobota

Wigilia Uroczystości św. Anny

• Godz. 7.00 Msza Św.
• Godz. 18.00   Msza Św.
  

25.07.niedziela

Odpust ku czci św. Anny

• Godz. 6.30 Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP
• Godz. 7.00 Msza Św.
• Godz. 8.30 Różaniec
• Godz. 9.00 Msza Św. z obrzędem błogosławieństwa dzieci
  

po mszy pokaz walk rycerskich

• Godz. 12.00 uroczysta Suma Odpustowa  (pożegnanie ks. Proboszcza)
• Godz. 17.00 Msza Św.

Sześć wieków temu armia Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego zwyciężyła wojska krzyżackie.

 Z perspektywy stuleci wydawać by się mogło, że bitwę grunwaldzką wygrała anonimowa masa rycerzy polskich - było ich bowiem według różnych szacunków od 16 do 23 tysięcy. Warto jednak zaznaczać i przypominać, że uczestnicy tego starcia, ich synowie i wnukowie, opromienieni pamięcią wielkiego zwycięstwa, uczynili z Polski mocarstwo, które już w połowie XV wieku rozciągało swoje strefy wpływów na Czechy, Węgry czy Mołdawię.

Na kartach kronik, sławiących wiktorię grunwaldzką znajdziemy wiele postaci, które bezpośrednio i pośrednio kształtowały dzieje naszego regionu.

 Na kilka dni przed bitwą pod Grunwaldem król Władysław Jagiełło powołał siedmioosobową radę wojenną, w skład której obok Wielkiego Księcia Witolda czy podkanclerzego biskupa Mikołaja Trąby wszedł również kasztelan krakowski Krystyn z Ostrowa, starosta pobliskiego Kazimierza nad Wisłą.

 Kasztelan Krystyn był bratem stryjecznym pierwszego właściciela Końskowoli - Męciny z Konina wojewody grodzkiego lwowskiego. Ich dziadek, Krystyn chorąży sandomierski, zginął w 1331 r. w bitwie z Krzyżakami pod Płowcami.

 Jan Długosz tak opisał początek bitwy grunwaldzkiej:

"Podczas gdy król polski Władysław trwał na słuchaniu mszy św. I modłach, całe wojsko królewskie na rozkaz miecznika krakowskiego Zyndrama z Maszkowic, a wojsko litewskie na rozkaz wielkiego księcia litewskiego Aleksandra z godną podziwu szybkością ustawiło swoje oddziały i chorągwie i stanęło w szeregach naprzeciw wroga."

 Dalej Długosz wymienił 50 chorągwi Królestwa Polskiego.

 Dwudziestą szóstą chorągiew - rodową Rawiczów - która miała jako godło "niedźwiedzia niosącego ukoronowaną dziewicę w czerwonym polu" prowadził kasztelan krakowski Krystyn z Ostrowa. W chorągwi tej walczyli na pewno oprócz Konińskich także Skowiescy ze Skowieszyna.

Trzydziestą trzecią chorągiew wiódł Andrzej Tęczyński, dziadek Gabriela, założyciela końskowolskiej linii Tęczyńskich.

Dwudziestą piątą chorągiew tworzyli rycerze rodu Jastrzębców, w tym wojewoda łęczycki Marcin z Rytwian, ojciec Katarzyny, żony Jana Konińskiego z Konińskiej Woli.

 Długosz tak opisał końcowe chwile bitwy:

"Oddziały polskie zatem wyzbywszy się wahania, które ich wstrzymywało, wieloma chorągwiami rzucają się na wrogów, ustawionych w 16 chorągwiach, do których schroniła się również reszta, która pod innymi znakami poniosła klęskę, i staczając z nimi śmiertelną walkę. I chociaż wrogowie przez jakiś czas stawiali opór, w końcu jednak, otoczeni zewsząd mnóstwem wojska królewskiego, zostali wycięci w pień i niemal wszystkie oddziały walczące w 16 chorągwiach wyginęły lub dostały się do niewoli. Po zwyciężeniu i rozgromieniu tego zastępu wrogów, w którym - jak wiadomo - zginęli wielki mistrz pruski Ulryk, marszałkowie, komturowie, i wszyscy znaczniejsi rycerze i panowie z wojska pruskiego, pozostały tłum nieprzyjacielski podjął odwrót, a kiedy raz podał tyły, zdecydowanie zaczął uciekać. Król zaś polski i jego wojska odnieśli późne i z trudem zdobyte, ale pełne i zdecydowane zwycięstwo nad mistrzem i Zakonem Krzyżackim"